ik liep dus bij de albert hein... zonder briefje want die lag thuis... niet dat dat wat uitmaakt want ook dan kan ik gewoon de helft vergeten he... maar dat terzijde. Ik was in mijn brein aan het graven wat ik ook alweer allemaal niet moest vergeten... lees: zo geen zin om weer terug te gaan... maar heel langzaam kwamen de geluiden van buiten weer binnen in mijn hoofd... gek hoe je je echt af kunt sluiten in zo'n winkel vol met mensen die praten... ik zag een mevrouw die een heuse dame was, ... Read the Post