Ik kan het eigenlijk niet geloven…dat het alweer 10 jaar geleden is dat ik bij je in de kamer stond… de zon scheen… het was een prachtige dag zei je, ik voel me net jarig zei je… wat fijn dat je dat zo kon voelen. Dat de mensen die je liefhad om je heen stonden… en dat je met een glimlach afscheid kon nemen van ons, van het leven maar ook van de pijn en je lijf die je zo in de steek liet. Je boodschappen die je ons meegaf.. zorg je voor papa en mama… en voor elkaar… geniet van de mooie momenten en vier ze..

soms heb je het grote geluk van vriendschap die in je hart gaat… en ik heb nog meer geluk.. ik heb een aantal vriendinnen die me zo dierbaar zijn…mijn hart blijkt groot genoeg voor meerdere diepe warme liefdevolle vriendschappen. Het maakt me een beter mens… om die liefde voor en van vrienden te hebben. Het geeft zoveel vreugde in mijn leven.. en zoveel plezier, mijn vrienden zijn allemaal cabaretiers, we lachen zoveel… humor en zelfspot is onmisbaar. Ik gun dat iedereen…. en ik ben daar onvoorstelbaar dankbaar voor… zelfs als dat betekent dat je hart breekt als je iemand moet missen… omdat zelfs dan de liefde je sterker maakt en troost geeft. En waardevolle vriendschappen zijn alles waard! En omdat de herinneringen sterk genoeg zijn om in je verdere leven mee te gaan. Want ik hoorde laatst iemand zeggen dat hij allergisch was voor die mensen die maar roepen dat ze herinneringen maken… ga toch gewoon leven zei hij. Ik denk dat we gewoon hetzelfde bedoelen maar het anders zeggen… en als je iemand echt mist in je leven weet je pas hoe dierbaar al die mooie momenten zijn. Pak ze! Met heel je hart! Zoek niet naar bijzonder en meer…het is er al!

We gaan zo naar je pap en mam.. om bij ze te zijn. We gaan regelmatig, we zorgen voor elkaar. We zien elkaar altijd op deze dag… we zijn graag bij elkaar op deze dag.

Ik mis je Daphne.. echt je komt zo vaak in mijn gedachten voorbij.. vaak met een lach, ik hoor nog steeds je bulderende lach, heerlijk is dat… en we hebben het vaak over je… gewoon zomaar even als we het over Acda en de Munnik hebben, of over dat je altijd te laat kwam, of dat we ooit een ruitenwisser verloren op de snelweg in een stortbui.. je humor, en je duidelijke taal… zomaar over van alles en nog wat… je leeft door in onze levens. Ik kan dan ook eigenlijk niet geloven dat ik je al 10 jaar niet geknuffeld heb, je probeerde me te troosten of ik jou… of samen gezongen hebben in de auto op weg naar een theater in Nederland om de heren Acda en de Munnik weer te zien… of dat nou in Groningen was of in Brede of Alkmaar of Winterswijk… met natuurlijk een stop bij de Mac… en dan de salade nemen en daar dan de olijven uitknikkeren…. die vonden we stom… en vies :-)

Ik mis je…maar ik voel je in mijn hart. Mijn hart die de stukjes weer aan elkaar gelijmd heeft in de jaren maar hier en daar mist een stukje…dat is met je meegegaan naar waar je dan ook bent.

He hallo!
Kijk mij eens het gras zien groeien
En iedereen maar denken da’k niks doe
Maar niets minder waar
Want al ben ik dan niet klaar
Ik ben de wedstrijd met de Beatles en de buren moe
He hallo!
Kijk mij eens de wolken breken
Liggend op mijn rug hier in het gras
Verslagen maar preciezer
De gelukkige verliezer
Van wat een wedstrijd met de Beatles en de buren was
Alles moet aparter dan apart
Alles moet unieker dan uniek
Alles moet bijzonder
En dat alles maakt dat alles weer moet
Alles moet aparter dan apart
Alles moet unieker dan uniek
Alles moet bijzonderder dan
Alles wat allang bijzonder was

Acda en de Munnik