vandaag stapte ik zelf weer op mijn orannie fietske… samen met Joke ging ik een blokje om… wat een prachtige tocht, heerlijk weer, supermooie omgeving en leuk gezelschap…wat wil je nog meer… wij trapten zo samen een mooi rondje weg… echt bliss was het! Ik heb zelfs een stukje heuvels gedaan maar daar liepen mijn benen al heel snel vol maar hee, twee weken geleden kon ik nauwelijks de trap op…dus hee, al moet ik op standje kinderfiets, ik fiets weer en dat had ik een maand geleden niet gedacht.. toen zag ik me al naar het ziekenhuis kleppen in plaats van weer op de fiets stappen dus ik vind het allemaal dikke vette winst…

Relive ‘Rondje durch die Heimat’


we reden een stuk door Duitsland en op de terugweg door het prachtige Montferland… en dan zing ik altijd in mijn hoofd de vertaling van het prachtige “the french song van Lucille star… wij zongen dat vroeger altijd… ik ben zo weer in mijn jeugd… heerlijk…..en Boh foi toch maakte daar een mooie achterhoekse vertaling op over het Montferland… en ik zing altijd onder de douche, en heel vaak komt deze voorbij… in het achterhoeks en in die wonderschone franse taal… ik zing ook vaak Op fietse van Lohues  maar vandaag was het achterhoeks ipv twents en nee mensen, dat is niet hetzelfde!! En zo zat ik vrij hard zingend op de fiets terug naar huis door het Montferland…. ik had het niet eens in de gaten tot ik een jong gastje zag lachen toen ik hem inhaalde… vanaf vandaag is het nedersaksisch een heuse taal en ik hou d’r van!! En ja, ik kan zo plat als een dubbeltje, dat gelooft nooit iemand maar neem het van mij aan… er zit een achterhoeks accent schakelaar in mijn hoofd en die kan zo om… en dan heb ik het over muuzenköttels maar dan ook zomaar een leuke rustplek zijn onderweg…. hopla!

 

At achter ‘t Montferland de zunne langzaam ondergeet
En ‘t duuster zich breed mek an de loch
At de maone zo stil tussen de steerne steet
Gaot mien dreume umhoge in een vloch

Van wieten kump zeute ‘t leed van de nacht
Herinnerings bunt mangs wreed en row
Ik bun alleneg met bloos mien gedachten
En dee drieft mi-j nog altied weer naor ow

Quand le soleil dit bonjour aux montagnes
Et que la nuit rencontre le jour
Je suis seul avec mes reves sur la montagne
Je suis seul, je ne veux penser qu’a toi

ik kwam onderweg ook Tom Dumoulin nog tegen, of iemand die heel hard zijn best deed om Tom te zijn… met een tijdrithelm op en een keistrakke fiets… ik hoop niet dat ie onderweg ook nog van den fiets af moest om het helemaal echt te maken maar ik heb het gelukkig niet gezien…

mijn thuis

Posted on by

ik heb graag achter mijn huis de I pad aanstaan met een muziekje…. zachtjes zodat de buren er zo min mogelijk last van hebben hoop ik… maar ik ben een meezinger… en dan bedoel ik meezingen! Het liefst zo hard mogelijk… en ik zit ook niet stil als ik muziek luister…kortom, ik ben kapot van het proberen me in te houden… en de radio staat denk ik vaak net iets te hard… gok ik….daarnet had ik het ongemerkt niet door… ik zat mee te zingen of ik helemaal alleen in de auto zat….niet dus….en nu maar hopen dat de buren tot 4 huizen verder net ff weg waren ofzo….

aan de andere kant

het moet er soms ff uit he…. en ik heb zelf niet zo snel ergens last van…behalve als het 16, 17 jarige jongetjes met teveel hormonen, brommertjes en alcohol zijn die denken dat ze op een camping zijn hier aan het water…daar is serieus iets mis mee… gelukkig is dat niet al te vaak….maar verder…gillende kinderen in een badje met water…of met een bootje op het water, honden die hier lekker zwemmen, eenden, ganzen, zwanen, meerkoetjes die gezellig lopen te kletsen samen over meerkoetjes en kalfjes…. mensen die lekker zitten te vissen… en zelfs mijn vorige buurman die het hele oeuvre van ene meneer Hazes koesterde vond ik pas na een uur of 4 irritant worden….en dat zegt enorm veel over mij… want ik trek dat niet echt, dat nederlandstalige trosmuziek gebeuren…. dat zegt iets over mij he… vooral van blijven genieten….

maar het is hier vooral stil, met veel vogels, kabbelend water, nu zijn er wat jochies aan het vissen en met elkaar aan het praten… ik hoor niet wat ze zeggen maar hoor ze lekker keuvelen samen….. ik hou zo van dit plekje als het zo heerlijk is…  de zon schijnt, ik zit onder de parasol dit blogje te tikken en dan kan ik oprecht helemaal zen zijn zelfs als mijn lijf heel erg onzen is en pijn doet….

een poosje terug maakte ik dit filmpje… dat u niet denkt dat het hier nu herfst is ofzo 🙂 en ja ik heb hem al eens gedeeld he… maar als ik zin heb en durf zal ik eens een nieuw filmpje maken…en zo min mogelijk praten…. ik ben echt een vlogger van Jan Doedel want ik zit altijd te kijken of iemand me niet ziet ofzo…of erger nog…hoort…. ik zeg altijd rare dingen en dan moet ik 3.598 keer overnieuw beginnen… het is maar goed dat er niet iemand met zo’n take 3,598 bordje staat

dat zou pas echt genant zijn!

 

Verhuizen deel 2

Posted on by

ik kom het nieuwe huisje van mijn moeder binnen die ik alleen nog maar leeg had gezien op wat dozen na… oh wow… ik knipper een paar keer met mijn ogen… okay, vol en nog een beetje rommelig, logisch want alles moet nog op zijn plek vallen… maar er is zoveel gedaan… en ik schrik er van….

opeens is het echt, woont mijn moeder met haar spulletjes ergens anders. Het tafeltje met de urn van mijn vader en zijn foto… ik kijk een tijdje rustig rond en zie Nimo rondscharrelen die de weg kwijt is…voor poesjes is verhuizen ook een happening zie ik…

ik dacht dat het voor mij allemaal wel mee viel… okay, mijn oudershuis maar ik was al heul lang zelf verhuisd… dus waarom valt het zo zwaar opeens… ik stopte het weg… blij zijn voor mama en het niet moeilijker voor haar maken…dat was mijn motto…  maar mijn mam woont nu gewoon ergens anders… en het raakt me

gewoon

dacht ik

dus ik loop na een tijdje door naar het balkonnetje die vol zit… met broerlief en zusje en vrienden en mama…druk…. ook vol…

het vliegt me aan

en zegt mijn broer, wat vind je ervan?

en ik zeg, rommelig

serieus…. ik zeg rommelig

tegen mensen die zich te pletter hebben gewerkt om alles te verhuizen en mama een fijne plek te geven… ik schrik er meteen van maar kan het ook niet meteen uitleggen… het is druk… en vol…maar vooral in mijn hoofd…

daarnaast speelt dat ik dus niet mee kon helpen met het fysieke gedeelte en ik weet heus wel dat ik ook veel heb gedaan maar ook dat is blijkbaar wat zerig in mijn toch al zere herstellende lijf die het zwaar heeft om deze aanval af te weren… ik ben moe, en op en opeens is mijn moeder verhuisd… ik ben in de war… ik zie dat ze moe is, en pijn heeft… en dingen niet kan vinden…en ik wil het oplossen…. allemaal… ik wil dat ze wat eet… en ik zorg en bemoei en loop te redderen….ook voor mezelf….. oplossen…

maar dat kan even niet…

ik stuur later een appje naar mijn broer en zussie dat ik het zo niet bedoelde

en vandaag zit ik rustig achterthuis en snap ik dat het allemaal heel snel ging en ik ook moet wennen… en dat het wel degelijk een dingetje is dat je moeder na 51 jaar opeens ergens anders woont…. voor haar maar ook voor mij…..dus sorry voor mijn trutopmerking lieve mensen….

soms is het opeens moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk zoals Brigitte Kaandorp zou zeggen

mam geniet van je huisje… ga ik ook doen…. ik weet zeker dat het heel snel jouw huisje is en dat het vertrouwt voelt om daar naar toe te rijden en bij je te zijn… dat voelt vandaag al heel anders… ik zit met een glimlach aan het mooie plekje te denken en weet dat je er heel gelukkig bent en gaat worden…

want wát is het mooi!!!!!!

van de fijne dingen enzo

Posted on by

er was veel…. veel leuks…  zo ging ik met lieve vriendinnen naar Paul de Munnik in het theater in Doetinchem. Wat een prachtige avond… de man met de mooiste stem van Nederland die prachtige nieuwe liedjes zong, maar ook hele mooie nummers van mensen die hem geïnspireerd hebben… en echt Paul die ne me quitte pas van Brel zingt… ik hoef dat toch niet uit te leggen ofzo he? Wat fijn om dit samen met jullie te delen meiden, ik luisterde van de week weer sinds tijden naar de cd van Acda en de Munnik…. ik huilde bij elk liedje…om het gemis van hen samen maar vooral omdat elk liedje een herinnering aan Daphne is… het is zo met elkaar verbonden… dus zonnebril op, tranen wegpoetsen en keihard meezingen… ze zit in mijn hart…en die vind dat ik af en toe gewoon mag huilen.

Het amphion theater heeft een gevelprobleempje (understatement of the year) en nu is er een nieuw hek omheen geplaatst…. ziet er een stuk beter uit als de bouwhekken die er al tijden omheen stonden… en dit maakte het helemaal gaaf:

Ik zeg er twee dingen over: Ik moet een appeltaart bakken en dat zeil?…MIJN!!! Ik ga hem volgende week ophalen, ik twijfel nog tussen zelf de taart bakken of het zekere voor het onzekere nemen 🙂

Daarna natuurlijk het fijne fietsdagje met de solostokers, en deze keer was het bij mij. Dus ik was al aan de bak geweest om een mooi tochtje uit te zetten… en gelukkig was het die dag droog en zonnig. Frieda en Jenny, jullie rocken de pan uit, echt…. ik ben zo trots op jullie… en Anco, Lau en Arjan, dankjewel dat jullie er waren, superlief om dit voor ons te doen, echt! Jullie beseffen niet half hoe belangrijk het voor ons is om die fijne begeleiding te krijgen… het is al een hele happening als je gezond bent maar voor onze lijven met al hun beperkingen in allerlei opzichten is het allemaal net even wat lastiger… het frustreert me dat ik voor mijn gevoel echt tekort kom, en daar heb ik echt een week last van gehad, zo moe, zo op…niet van het fietsen maar van het gemaal in mijn hoofd dat dit echt niet goed gaat komen voor me…

vandaag ben ik er maar eens voor gaan zitten, ophouden nu met miss zwakke schakel zijn… wat wil je nu eigenlijk Paool? twee jaar geleden was je nog 30 kilo zwaarder, stond je met je rollator boven op een berg Chantal aan te moedigen maar moest je daar al steeds gaan zitten omdat je niet meer kon…. ik heb 15 jaar alleen maar ingeleverd, veel operaties gehad, veel ellende gehad met de nieren, schildklier en de extreme vermoeidheid die daaruit voortvloeit ….en daar kwam ook nog die stomme kanker bij… en een tumor in mijn hersenvlies… goedaardig voor zover we weten maar stom is het wel….twee jaar geleden nog maar kon je helemaal niks….vorig jaar kon je achterop een tandem meedoen aan het Alp avontuur…ik verklaarde hele wereld voor katsknettergek maar er gebeurde iets met me… ik vond naast al het keileuke gebeuren het fietsen leuk… ik, die al 15 jaar niet zonder ondersteuning kon fietsen en het viaduct niet over kon en links en rechts werd ingehaald door fietsende peuters met zijwieltjes en overstekende ANWB paddenstoelen. Vorig jaar ontdekte ik hoe gelukkig ik van het fietsen werd, hoe mooi onze achterhoek is en hoeveel goeds het voor mijn nog altijd zieke lijf is… want dat ben ik namelijk even een beetje vergeten…dat het beter met me gaat is duidelijk, dat ik iets meer energie heb is ook duidelijk maar ik ben niet beter, er is nog steeds behoorlijk veel mis aan de binnenkant van dit blije ei… soms ben ik dat kwijt, dan wil ik ook gewoon zo’n bultje op fietsen of keihard doorfietsen bij tegenwind.. tegenwind betekent enorm veel krachtverlies….ik heb dat gewoon niet… dus moet ik er hard voor werken om gewoon door te fietsen…en na een rondje fietsen nog even de hele hut schoonhouden en 5 winkels afkleppen… dat kon niet, dat kan nog steeds niet en dat zal ook niet meer kunnen… laat het los Paool….dan moeten ze in Rhenen en zeker in Limburg maar op je wachten, ik ga proberen dat zo te voelen en me niet schuldig te voelen…hmmm come to think of it, ik kan beter met de ochtendploeg mee gaan, dan eindig ik met de middagploeg… ik bedenk het ter plekke 🙂 maar serieus, wat wil je nu bewijzen? en aan wie? ik weet het allemaal best heus wel hoor…maar wat je hoofd zegt, zegt je hart vaak niet is mijn ervaring… over communicatieproblemen gesproken…die twee kunnen er wat van, Rutte 3 is er niks bij.

Ik heb gedroomd dat ik er zo lang over deed dat me gevraagd werd of ik toch niet beter gewoon voor de koffie en de broodjes wilde zorgen. Die ik bij voorkeur niet zelf gemaakt had… wat is dat toch dat ik zo hard voor mezelf ben… ik wil niet gewoon fietsen, nee ik wil gewoon als Tom naar boven fietsen…. maar in de praktijk komt het er op neer dat ik net zo snel als Tom van de fiets kan springen als ik hoge nood heb, veel meer overeenkomsten hebben we niet… we gebruiken niet eens dezelfde shampoo. Maar ik ga proberen wat liever voor mezelf te zijn…volgens mij wordt mijn leven daar een stuk makkelijker van… want van het fietsen word ik zo ontzettend gelukkig, laat ik daar dan even geen wedstrijd van maken..

enne die mensen boven op de bult in Elten zijn nog aan het uitvogelen hoe het fietsgroepje in elkaar zat… hahaha

 

en dan de zondag… wat een feestje was dat. Ik had van Esther een dagje uit cadeau gekregen naar Utrecht. Er was daar een gezellige jurkenmiddag voor gelijkgestemde zielen georganiseerd.. de comic con is er niks bij… echt! Leuk. Het was midden in Utrecht en op de mooie dag zaten de terrassen vol, en de mensen keken hun ogen uit naar al die kleurige dames… maar goed, ieder zijn ding he… ik mocht van Rob voor mijn verjaardag een jurkje uitzoeken en dat werd de blauwe… yup de blauwe…in plaats van de roze 🙂 dank voor al het advies meiden, jullie rocken..

we hebben er een hele gezellige dag van gemaakt en na een heerlijke lunch nog even Utrecht door geweest…

en na een paar drukke dagen van de week waarin we cadeauflesjes hebben gemaakt die we natuurlijk heel graag verkopen voor AD6, niet in het minst omdat ik anders nog heel lang tegen al dat snoep aan moet kijken… echt te zwaar hoor, dus doe het dan voor mij, heb jij een leuk cadeautje en ik ben er vanaf…. 5 euro per flesje…. dat kun je toch niet laten liggen?, er zijn er met Congrats, of Happy Birthday of Thanks of gewoon zomaar omdat je iemand lief vindt…..ik zeg win/win
*knippertmetdeogen*

enne, al die leuke foto’s…. er gaat heus wel eens wat mis hoor….dat ik omval ofzo…… niet omdat mijn hakken zo hoog zijn… of omdat het glad is…gewoon omdat ik Paool ben

dat dus!

over wielrenners en MTBers…

Posted on by

of toch niet? Een maand geleden begon ik dit blogje te schrijven maar vond toch dat ik niet zo moest mekkeren dus het bleef in mijn concepten staan….over het algemeen word ik vooral ernstig gelukkig van fietsen… maar men, het is wel een kwestie van je koppie erbij houden soms zeg….  vandaag fietste ik weer Continue reading →

This gallery contains 9 photos.

Spannende verhalen

Posted on by

liefste en ik zitten in het theater… we hebben er zin in… verwachting roezemoest door de zaal heen, heerlijk, allemaal mensen die in afwachting zijn van een fijne avond uit…  tot ik recht achter me keihard twee mensen hoor praten, mannen van een jaar of 25 gok ik…maar ik durf niet om te kijken, zeker niet nadat ik de conversatie volg… en believe me, je kon het niet niet volgen… aan de andere kant, ik geef toe, ik mag graag meeluisteren met dit soort dingen… het is een afwijking, I know…. maar het is leuk….man 1, laten we hem Frits noemen vroeg zo eens wat dingen en man 2 (Fruitig? God wat slecht, Frits en Fruitig Paola, djeez… een carriére als cabaretier zit er voorlopig niet in) maar zeg maar dat hij Tjeerd heette… Okay, we zijn er, setting check, namen check….. gaan we nu over naar wat er zich achter mijn rug afspeelde…

Frits: “maar het is nu dus uit?”
Tjeerd: “ja dat is allemaal niet heel duidelijk, ze heeft wel aangegeven dat ze vrienden wil blijven en het is aan mij of ik daarmee om kan gaan.. zij kan dat wel”
Frits: mompel mompel
Tjeerd: “hoewel, dát zeg ik nu wel, dat zij dat kan…hmmm hoe leg ik dat nu uit zonder al te plastisch te worden… hmmmm, laat ik het zo zeggen, haar hoofd zegt dat ze dat kan maar haar lichaam zegt iets heel anders”

Ik ben inmiddels op zoek naar een camera want dit kan niet echt zijn…en ik probeer niet naar mijn lief te kijken want ik weet dat ik dan heel hard in de lach schiet, ondertussen hoop ik dat meneer Lohues nog even op zich laat wachten, hoe leuk ik hem ook vind maar ik wil meer horen van Tjeerd en zijn onbekende lief..

Frits: “mompel mompel”
Tjeerd: “ze kan het allemaal goed verwoorden en ze weet het gewoon even niet maar haar lijf zegt hoe ze er echt over denkt, ze denkt met haar hoofd en ik denk dat je dit soort keuzes met je hart moet maken”
Frits: “mompel mompel”
Tjeerd: “het was ook zo bijzonder, we waren gewoon collega’s en op een dag gingen we wandelen… hoe zeg ik dat… nah, we gingen als collega’s het bos in en we kwamen er anderhalf uur later als geliefden weer uit”

ik zweer het mensen, waar gebeurd, cross my heart and hope to die…

Op dat moment gaat het doek op en het licht uit…bummer! Maar wie weet, straks verder?  We genieten enorm van Daniel, hij praat zo makkelijk en leuk en zijn liedjes maken me gelukkig… wat hou ik van de intieme sfeer die hij uitstraalt…heerlijke fijne avond, ik vergeet Frits en Tjeerd totaal… tot na de pauze… wij komen de zaal weer in en zij zitten er al en praten door alsof ze niet gestopt zijn, sterker nog, ik vrees dat ze niet gestopt zijn

Frits: “heb je het verder nog aan mensen verteld dat het uit is?”
Tjeerd: “nee, ik wacht het liever even af, want het is allemaal nog zo onduidelijk, misschien komen we wel weer bij elkaar en moet ik dat weer uitleggen”
Frits: “mompel mompel, ja snap ik en mompel”
Tjeerd: “ik heb het alleen jou en nog een vriend verteld”

ik kijk mijn lief aan en ik zeg heul zachtjes, ja en 850 mensen in het theater maar wie boeit dat nu, ik zie inmiddels meer mensen gniffelen…

Frits: “nou, ik zal er niet over praten hoor, je kent me, ik zou dat nooit doen en ik hou het voor me”
Tjeerd: “ja want het gaat wel over haar en ik wil dat niet zomaar doen he…”

right, dacht ik gniffelend you could have fooled me…maar Frits houdt het misschien wel voor zich maar  ik ga erover bloggen, ik heb geen geheimhouding beloofd en als Tjeerd dit op volume hardrock in een vol theater kan bespreken is het algemeen goed geworden…

Tjeerd eindigt met de woorden dat hij er vanuit gaat dat het nog weer goed komt

mijn lief kijkt me aan en ik hoor hem zeggen “papleppels” en hij mompelt nog niets van “wiesneuzen”, “wie bespreekt zoiets in een vol theater?”
Ik grinnik wat voor me uit en zeg dat er een blogje inzit…ja dat vreesde hij al… en toen ging het doek op en het licht uit en ging ik luisteren naar “Op fietse” en “hier kom ik weg”….

Mooi! Maar het voorprogramma en het pauze entertainment was ook de moeite waard

🙂

Grenzen? Waar?

Posted on by
okee…. ze was een beetje dom… en voor ze mag je dan Paola zetten…ik moet ook alles uitleggen he :-)…maar goed, ik moest van mezelf een aantal boodschappen doen maar dat liep weer een beetje uit de hand… op zich al reuze belachelijk want ik ben echt totaal op van zaterdag…..ik ga het niet helemaal uitleggen maar het gaat niet echt fris en fruitig hier….  maja…dat hoofd van mij he… die wil van alles………en dan ook naar die winkels waar je de rollator niet mee kunt nemen omdat je je kont niet kan keren… en dan toch gaan…. echt ik leer het nooit… gelukkig hadden ze wel wat ik wilde… op de onderste schappen die ik helemaal leeg moest halen om kleuren te zoeken die ik wilde hebben…. echt, kokhalzend omhoog komen he… ik zweer het… op de MRI zien ze donderdag dat ik hersens van een domme muts heb… echt….. …maar kolere… spierwit bekkie en gewoon zitten huilen van frustratie in de auto… want mankeert me toch zeg…. en dan ook nog naar de apotheek om die pil voor de MRI op te halen waar ik ffin 13, 35 voor moest betalen…. 13,35!!!!! Voor 1 pilletje oxazepam… ff vooropstellen dat ik mijn apotheek niks verwijt he… maar halleluja zeg… dat ding mag me wel zo de seventees ingooien, ik had beter een joint kunnen nemen…. ik zweer het, ik viel bijna flauw…met veel bloed enzo… maar gelukkig ging het net goed 🙂 voor de goede orde, ik wil zo stoned als een garnaal zijn donderdag….
 
Gelukkig was er ook moois te beleven… een klein jochie van een jaar of 7 die een knalrose gerbera kwam kopen voor zijn vriendinnetje… smelt smelt smelt…. om op te vreten……en op de terugweg zag ik dit om de hoek… daar word ik blij van… ze zullen wel niet zo lang meer buiten zijn maar ik vind het zo’n verrijking van de stad 🙂
Ik ben uitgestapt om een foto te maken… ik was toch al verrot en to stop and smell the roses is hartstikke belangrijk in het leven… hoewel ik als kanttekening er wel bij wil zetten dat ze niet echt naar roosjes roken he, dattu niet denkt dat onze kudde eerst als verwende tutten behandeld wordt voor ze de stad onveilig maken…. gewone achterhoekse stoere meiden!Ha!
schaapskudde

Vijver achter het huis

Posted on by

dat je even naar buiten vlucht en dat je dan dit ziet achter je huis… ik word daar zo gelukkig van. Het is altijd mooi, elk jaargetijde… nog even en de bomen verkleuren… ik ben zo van de seizoenen, ik zou echt gek worden van een land met alleen maar 30 graden…

de vijver achter ons huis... ik woon zo mooi...

de vijver achter ons huis… ik woon zo mooi…

Zo Rol Ik

Posted on by

helemaal blij, hoofd in de wind, fier omhoog, net als mijn haartjes… ze stralen in de zon… ik ook… ik gooi met een zwaai mijn deur van de auto open… pak mijn paarse zonnebril met een air van een vrouw van de wereld… Ha, zie mij nou!

om vervolgens tijdens het instappen met mijn voet te blijven hangen om met een rotklap in de auto te vallen

zo rol ik mensen, zo rol ik!

haarverf3

PrietPraatjes1

Posted on by

Ties weet heel goed hoe hij zijn tante moet bespelen….

“Paoooooooooola”, (zacht lief stemmetje)

“ja Ties” (big smile van mij)

“ik moet eigenlijk iets eten uit de keuken” (daar staat de snoeppot, niet dat hij een boterham bedoelt ofzo he 😉

“Oja Ties… goh” (ik doe mijn best om niet te lachen)

“jahaaaa want anders he Paola, anders word ik nooit 1 meter 20 he” (de lengte die hij moet hebben voor een achtbaan)

Goed verhaal!!!! Hij heeft heus iets te eten uit de keuken gehad!

366DagenProjectDag57

Posted on by

en daar is neerlands trots…. ik heb werkelijk met buikpijn van het lachen getwitterd over en gekeken naar het nationaal songfestival… daar is twitter voor bedoeld he… zo grappig! Het liedje blijft wel ernstig in je hoofd hangen… en zoals gerard ekdom op twitter zei, tooi tooi tooi Joan 🙂 Ik hoop vooral dat ze niet in de rui is in mei…

feb26

SleutelHangerGeluk

Posted on by

en dus vond ik dé oplossing voor de sleutels die ik altijd kwijt ben… en ze zijn zo leuk…. echt heul leuk… ik heb zelfs een patroontje voor het engeltje gevonden maar vrees dat ik dat niet zonder hulp kan maken…. gelukkig is er deze site, waar je ze kunt kopen… voor weinig 🙂 Aardig, netjes en snel en correct geleverd… super!

Helemaal leuk!

Hoewel ik daarnet wel weer mijn sleutels kwijt was… het is ongelovelijk dat ik zelfs met al die lintjes engeltjes, hartjes hem nog over het hoofd zie….dat dan weer wel…maar dat heeft vooral meer met mij te maken dan met de leuke sleutelbossen die ik nu heb…dat snappu ook wel he… maar goed, als ik dan toch altijd alles kwijt moet zijn kun je het maar beter zo leuk mogelijk maken he, want feit blijft dat ik ze nu al binnen 5 minuten gevonden had… Ha!! Als dat geen goed teken is…

sleutelhanger2

WayOverDeTop

Posted on by

vrienden?

hier in de buurt is het de gewoonte om een ooieveaar in de tuin te zetten als mensen een kindje hebben gekregen….dat gaat vaak gepaard met een spandoek met leuzen om de kleine te verwelkomen maar ook heel vaak om de ouders te plagen met iets…. prachtige kunstwerkjes kom ik vaak tegen…. nesten met een landingsplaats voor de ooievaar, of prachtig versierde borden met de naam erop….hooibalen met kinderwagens, heel creatief wordt er te werk gegaan….. maar wat ik nu zag bij mijn mams in de buurt….. ik ben werkelijk een keertje terug gereden om het nog eens te lezen omdat ik dacht dat ik het niet goed gezien had….. *shocked*
als mijn vrienden dit hadden gedaan hadden waren ze opslag heus hele vage kennissen geworden….. echt ik kan heel hard lachen om grove grappen….maar om zoiets in de tuin te pleuren…..dat had bij mij echt maar een half uur gestaan vrees ik…. zij vinden het schijnbaar erg leuk want het staat er nu al een week of twee….over humor valt net als bij smaak niet te twisten blijkt maar weer…

De huwelijksnacht was geflopt

want karel had annie al volgepropt

pee esje…karel en annie heb ik maar even verzonnen *grin*

GolfenMaarDanAnders

Posted on by

sport

ik heb het nog nooit gespeeld maar het is zo langzamerhand heus erg beroemd aan het worden, dat boerengolf uit een dorpie hier verderop…. geweldig!!!
Niksniet diploma’s, dure outfits, aangelegde banen waarop je moet zweven anders gaat het gras kapot, materiaal dat niet te betalen is en ik kan nog wel even doorgaan…en dat is natuurlijk een beetje mutserig van mij maar ik blijf het een beetje een elitaire sport vinden….

nee hoor, gewoon een steel met een klomp eraan als club, een bal, een aantal weilanden met prikkeldraad, koeien en een emmer als hole…

De baan die je bij ons aantreft heeft minimaal 10 holes,
met een totale lengte van ongeveer 2,5 km.
Een hole is 100 tot 300 meter lang en heeft natuurlijke hindernissen zoals, grazende koeien, afscheidingsdraad, greppeltjes, koeienflatsen e.d.
Het eindpunt is een emmer die in de grond is gegraven.Het boerengolf gebeurt in groepjes van 2 tot 5 personen, op dezelfde hole strijden 2 groepen tegen elkaar.
Elke groep krijgt een houten klomp aan een stok en een bal mee.
De groep die met het minst aantal slagen de bal in de melkemmers krijgt heeft gewonnen.
De spelregels zijn verder gelijk aan die van het traditionele klootschieten

hehe…en daar zit u al weer muurvast…of kunnen we wel klootschieten inmiddels?
Ik wel!…heb zelden zo gelachen als toen… dat valt voorwaar nog niet mee kan ik u vertellen…mijn kloot lag geregeld in de sloot… maar laat u niet in de luren leggen, het is een echte sport die heel wat meer vereist dan mijn gegooi toen…

ja dat boerengolf is vast een heel leuk spelletje….hoewel ik koeien ook erg groot vind…dat wel 😉

boerengolfset.jpg

TelefonerenIsZoMakkelijkNogNiet

Posted on by

telefoon

liefste belt, Paool wil je even naar dat bedrijf bellen om te vragen of ze er vanmiddag zijn?… Als het regent is het misschien dicht had ie gezegd…logisch want dan hebben ze geen werkzaamheden behalve dan wachten op onze kleigrond… 🙂 Dus ik wil dat wel:

“goeiemorgen u spreekt met paool huppeldepup, mag ik even wat vragen?”
ik hoor een heleboel gerommel in papieren:
“joa”
“is jullie zaak vanmiddag open? Omdat het regent nu?”
ik hoor helemaal niks…. ja geritsel…. ik blijf ook stil..net op het punt dat ik ‘hallo’ en ‘pardon’ wil gaan zeggen hoor ik:
“noa ik denk ut niet he”
als ik weer wat wil zeggen begint hij ook weer…de spraakwaterval *grin*:
“het is bijna half ene”
nu ben ik even stil, okee, informatie,even nadenken wat ie bedoelt:
“oh u bent zaterdagsmiddags nooit open?”
weer heel lang stil : “ja dat wel maar het regent he, da’n heb wi’j in principe niks te doen”
“ja dat vroeg ik net”
weer niks…
ik geef het op
“hartelijk dank voor de informatie, ik weet genoeg, nog een prettige dag…”

*zucht*

ik bel liefste terug… als het regent hebben ze in principe niks te doen…
nu pas bedenk ik dat hij zo zijn best deed nederlands te praten…. ik praat de volgende keer gewoon plat, dat werkt het beste denk ik… is ook nog veel leuker ook!! Toevallig!!