soms kan het leven me zo aanvliegen... morgen word het plekje op mijn kleine teentje weggehaald, en ik wil het gewoon niet meer. Ik merk dat ik het lastig vind om het gewoon te ondergaan zoals moet... er zit niks anders op natuurlijk. Want met kanker valt niet te onderhandelen, het is zo'n slechte medespeler....maar voor mij is het even genoeg...niks niet krachtig, flexibel en doorzetten. Ik vind het stom! En ik maak me zorgen...ik wil gewoon in mijn subtropische zwemparadijs achter het huis ... Read the Post