zomaar opeens uit het niets zijn ze er... altijd onverwachts en net als je ze totaal niet verwacht... ze houden zich schuil maar zitten altijd net onder je huid...daar waar ze bij ieder verdrietje op de loer liggen om aan de oppervlakte te verschijnen, ze voeden zich met mijn verdriet, mijn spanning, mijn pijn... en ze duiken weer wat verder weg als ik lach, dans of zing... maar ze zijn er altijd... aan de oppervlakte of iets dieper weg, maar altijd in de buurt... om toe te slaan als ik ze het ... Read the Post